de sluis van Noordpolderzijl

ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs

aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten

onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd

jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen uit
het verleden toen we nog spraken
van de goeie oude tijd is opgelost
in roestige conservenblikken
en gebroken riet

Schrijver: elze, 6 april 2011

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

verleden funcieloos onbeholpen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 403