Netgedichten

netgedicht (nr. 38.466):

Kernsplitsing

Elke druppel, blinkend en puur
meldt zich bij de onzichtbare richel
om mee te reizen in een stortbad
op weg naar het einde van de val

een explosie waar kernen splitsen
van ijzig water naar klamme kleuren

Rillingen door het granieten hart
van rotsblokken en ijsmeesters
we huiveren zonder angst

getemd en zonder te spatten
meanderen we geruisloos weg
naar kleurloze diepten

Achter ons bouwt het water verder
aan luchtkastelen en fata-morgana's
we berijden makke zeepaardjes
doorweekt laten we ons ridderen.