Introspectie

Het is een hallucinerende woestijn in mij,
een leegte die voortkabbelt als een helderblauw
beekje onder volgroene, beschermende bomen,
terwijl ik op straat verrassend genoeg gegroet
wordt door minzame onbekenden zoals onbekenden
zonder oordeel kunnen zijn en blij met de lente,
zoals ik ooit jaren en jaren geleden als een
eenzame jongen door de bossen dwaalde op zoek
naar herkenningspunten, de schors van een boom
die me opviel, een gevonden veer, betoverend
groen en zacht mos, zand waarin ik wegzakte,
woest zijn, wild met het wild, ver weg van
alle mensen, verbonden met de liefde van de
aarde voor mij, van de hemel voor mij, in mij.

Introspectie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 187