inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.570):

Wat is is?

Ik denk mezelf weg in allerlei rare kronkelwegen,
want over honderd jaar is al wat ik deed vergeten.
Zelfs het allermooiste. Denk je dat in, hoe wreed
en bizar. Zo worden we allen met de jaren en eeuwen
alsmaar anoniemer. Herinnering faalt. Onze grootste
liefdesmomenten gaan teloor in het Grote Niets.
Abracadabra, nee, helaas, niet te keren, Kreng!

Je zat op een bank in een speeltuin en je glimlachte
en je groette. Het kind in ons. We verlangen naar
elkaar, maar we maken geen haast, laten het aflopen
tot we gaan hemelen en misschien dat we daarna nog
wat doen, maar dat is niet zeker, wel? We lachen
onszelf krankzinnig dood. Met het meest intieme.

Wat is is niet altijd waar, de dood wurgt de liefde,
zo lijkt het, maar dat is de allergrootste leugen.

Ik kuste je niet voor niets in eeuwige gedachten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 april 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 88

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
katty
Datum:
24 mei 2011
Zelfs de tijd zal in het dood zijn de liefde verder dragen... verder boven dode dagen.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
16 april 2011
Email:
kerima.ellouisegmail.com
zelfs de dood is vatbaar voor het sterven....erg mooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)