Wat is is?
Ik denk mezelf weg in allerlei rare kronkelwegen,
want over honderd jaar is al wat ik deed vergeten.
Zelfs het allermooiste. Denk je dat in, hoe wreed
en bizar. Zo worden we allen met de jaren en eeuwen
alsmaar anoniemer. Herinnering faalt. Onze grootste
liefdesmomenten gaan teloor in het Grote Niets.
Abracadabra, nee, helaas, niet te keren, Kreng!
Je zat op een bank in een speeltuin en je glimlachte
en je groette. Het kind in ons. We verlangen naar
elkaar, maar we maken geen haast, laten het aflopen
tot we gaan hemelen en misschien dat we daarna nog
wat doen, maar dat is niet zeker, wel? We lachen
onszelf krankzinnig dood. Met het meest intieme.
Wat is is niet altijd waar, de dood wurgt de liefde,
zo lijkt het, maar dat is de allergrootste leugen.
Ik kuste je niet voor niets in eeuwige gedachten.
Geplaatst in de categorie: psychologie