Netgedichten

netgedicht (nr. 38.616):

de dood is bruin en kaneel

het landschap verandert door zijn blik
het gras wordt grijzer
de bomen wiegen slomer
het kabbelen van de beek wordt een zucht

het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan
stramme gewrichten in een oude schommelstoel
zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak
de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op

geen vlammetje meer te vinden
in dit monotone bestaan
hoe heette hij ook alweer?
daar zal hij morgen eens
flink over nadenken