inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.782):

Bij vlagen van de wind

ik zie vanachter mijn raam
de armen van de boom
gewichtig heen gaan
en weer terug
zelfs iets verder dan vooreerst

de bladeren wuiven
naar dode scheuten
die nog steeds,
en dat voelt als eeuwig,
messcherp op mijn
bezielde huid staan

beschermen
al dat in mij ademt
tegen de wereld
in het buiten

het kan ook zijn
dat mijn profane
tabernakel
het licht verbant
als geblindeerde ruiten

mijn handen grijpen naast
de doorgaande beweging
of zie ik niet
dat de wind mij draagt
met sprakeloze vertedering


(zie ook youtube)


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=lQcJw9cWjz8

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 april 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 300

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly
Datum:
5 mei 2011
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
Soms vergeten we, hoe mooi de boom de takken laat zwieren.
Hoe het blad telkens door de wind weer verder wordt gedragen.
Een schitterend gedicht!
Naam:
irene verkerke
Datum:
4 mei 2011
Mooie vraag die je aan jezelf stelt, prachtig gedicht!
Naam:
Martien Montanus
Datum:
1 mei 2011
Email:
mamamololive.nl
Jouw gedachten tijdens deze waarneming vanachter het raam prachtig verwoord!
Naam:
Ingrid
Datum:
30 april 2011
Email:
steveniingridhotmail.com
voelbaar mooi..
Naam:
switi lobi
Datum:
30 april 2011
Met sprakeloze vertedering.. ja, da's mooi.
Naam:
annabel
Datum:
30 april 2011
Email:
annekestziggo.nl
Die laatste twee zinnen dragen het hele gedicht, julius. Heerlijk!
Naam:
Marije hendrikx
Datum:
30 april 2011
Email:
maryama37hotmail.com
Zo verder dan voorheen- en altijd weer terug...gedragen worden door de wind in sprakeloze vertedering.... Prachtig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)