Op het gebroken dressoir der wanhoop
( uit naam van de getroffenen in welke oorlog dan ook )
Waar zijn dorre adem tranen schuwt
en littekens op hun huid striemt
leven zij zwarte gestalten in versplinterde hoofden
De snijdende kou blijft wentelen om
starre gebaren die stenen wreedheid werpen
naar inslapende zielen
Zijn doodsbloem met de doornen prijkt en
snijdt diep in samen gevouwen handen
die steun zoeken op het gebroken dressoir der wanhoop
Alsof zijn wil de wet veracht
en kromme wegen gaat in ziende ogen
die geen stem hebben om te spreken
Hier pleiten wij alsnog voor alle getroffenen:
Weet dan dat Veritas regeert in de bezielende handen
gebonden aan het verstikkende verdriet en de hen
opgelegde wonden dragen
Waar zijn ziel zonder ogen blijft,
en zijn geweten geen wet wil kennen
Dodenherdenking 4 mei 2011
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 3 mei 2011
Geplaatst in de categorie: oorlog