Vijf meien we nog?
de gespen van gedragen sandalen
hebben het vlees verwond, het schoeisel
terzijde gelegd het bloed gedept
met liefde zo ook verpleegd met bloemen
doch de lucht klaart ook vandaag
en zoek ik naar passende stappers
waarmee ik de gaard kan bezoeken
waar de al gestorven bloeisels
zich rijpen naar de aard van appels
ergens voel ik het weer wringen
maar ‘k leg het schrijnend gevoel
naast me neer, laat het bloed stollen
en verweef het in een gulle lach
Geplaatst in de categorie: emoties