Netgedichten

netgedicht (nr. 39.059):

Tweezijdig ontleed

ik staar naar de letters
die stemmingswisselingen
beschrijven, de snelheid is een raadsel
want mijn pas is louter traag

verheugd euforistisch, ontdaan van alle moed
de schans te hoog de hemel zwarter dan zwart

soms in mij een chemiepark weliswaar
zonder witte pakken maar het beeld ervan
splijt mijn spiegelbeeld in twee, hoe verder
draagt de zin zich vragend in mijn geest

wat neemt mij en komt me tegemoet, een herdenking
van mijn eigen heldenmoed

ik laaf de drenkeling in mij
al is de brij te dik en mors ik
in mijn slaap terwijl ik bijna stik