Onontgonnen dag
Op zo'n lentemorgen
die zich ontwakend strekt
koel en nauwelijks gekleed nog
terwijl nachtkilte wegvloeit
en het trilt boven de wetering
zweeft een vlechtwerk
van donkere nachtresten
vermengd met frisse dagdromen
dwars door het zinloze draaiboek
van het nieuwe etmaal
In die verwarrende werkelijkheid
verschijnt ze in de jonge dageraad
sluimerend in het prilste van de dag
ze slaat ademloos gade
zonder uithalen of grootse gebaren
spreekt fluisterend woorden
die tot neigen dwingen
ook tot zwijgen
daar ze, voorlopig
geen geluid verdragen.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 21 mei 2011
Geplaatst in de categorie: tijd