Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 39.180):

Boven het land

Opgenomen rustgevoel met gesloten ogen
of lichte veders mijn hersenen masseren
roep het zelfs soms op en kan waarderen
hoe heerlijk alles is in liefde te geloven

het groen nog groener is als ik zou wensen
bloemen zien te kleuren in hun kleur
zwemen dennen in het bos hun zachte geur
de paden dragen zonlicht zonder mensen

als ik mij laat zweven boven vennen
waar het water krabbelt in een zucht
spiegel ik en zal mijzelf herkennen

nu siert en ademt hemelsblauwe lucht
wolken die hun noodzaak onderkennen
willen droge aarde gieten zonder vlucht.