Netgedichten

netgedicht (nr. 39.197):

Een paarse hemel

ben jouw storm
niet uit de weg gegaan
heb de buien laten komen

in een paarse hemel
knettert de ontlading
rolt de donder zwaar

striemend hagelen
mijn woorden de
pas ontloken lentebloei

jouw regens vlagen
door de takken die onze
liefdesbloesem dragen

tot de storm bedaart
en alle warmte naar
de heldere hemel straalt

de eerste vruchten
zijn bevroren omdat stilte
geen excuses wilde horen

schemer zal ons scheiden
want mooi weer spelen
kunnen wij geen van beiden