Wat de heerser van het universum vermag
(Als het leven niet meer geneest)
Op het kronkelige pad van het gezond verstand
liggen segmenten gestrooid tussen doornen en netels
tussen het kiemende ontwaken met een open geest
en de lichtheid van het bestaan die in het hart zetelt
Met het innerlijk oog gericht op waakzaam dromen
over fragmenten vervaagd door wat niet geneest
in weerwil van wat is geweest en wat gaat komen
en het besef van een kostbare helpende hand
wil ik wel eens mijn plicht verzaken
verslingerd aan iets lossers raken
dan nauwgezet of ruggengraat
De ziekte gaat ijlings zijn weg langs aardse wetten
waaraan ik me met moeite onderwerp
waarbij vallen en opstaan mij ertoe zetten
me op draagkracht (aan het lijden evenredig) te verlaten
Door wanhoop gedreven en in moed gedoopt
treed ik mijn “ vijand “strijdbaar tegemoet
Ik wil niet geloven aan een tartend noodlot
die tot zelfbezinning en disciplinaire regels noopt
Ik verzet mij tegen deze catharsis in mijn ergste nood
en laveer angstig tussen hemel en aarde
Ontkennen van wat rechtvaardig blijkt, is van generlei waarde
ik beweeg mij dagelijks net wat dichter richting dood
Toch bouw ik mijn pilaren rondom het licht des levens
en zetel ik in het stille niemandsland
Ik neem mijzelf al stamelend bij de hand:
dit leven is mij toch niet voor niets gegeven...?
Foto en kunstwerk: " Dicht-vorm III ", kunstenaar: Irmlinda de Vries
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 27 mei 2011
Geplaatst in de categorie: ziekte
vol van moed, het komt goed. Prachtig gedicht!