Een met het laken

zomers blauw met een groen tintje
bleekt het grijs naar wit zoals
het laken één is met je gezicht,
slechts je mond grijnst nog
in vormen die ik zo goed herken

het lijkt dood te zijn, maar
bewegingloosheid is geen grens
zelfs bloemen blijven mooi
in een storm

Schrijver: elze, 19 juni 2011

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

rust waarlijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 693