doorgaan
buiten trilt de dag nog na, er loopt
een meisje, tussen alle anderen
ze wuift haar haren zachter
door het open raam
binnen slaapt vermoeidheid, rond
de steeds verlegen naam
van kleine kinderogen
morgen mogen we weer leven
morgen
mag ik alles geven, aan mijn doorgedraaide lach
en buitelt door de nieuwe dag
het weven
van haar vrije ziel
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 15 juli 2011
quicknet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: verdriet
missen 3.0 met 6 stemmen 
274
274
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi zacht gedicht waarin het optimisme de vermoeidheid overstijgt.