Kundig waarnemer

(voor Pier Paolo Pasolini)

Als een ware Adonis wandelde je
door de straten van het antieke Rome,
je registreerde als een filmcamera,
verliefde paartjes op oeroude stenen
passeerde je met een gulle glimlach,
je knip-oogde naar slanke jongemannen
nabij het Colosseum en bij een warme
pizza en enkele frisse glazen wijn
glimlachte je vanwege de vordering
van je unieke Jezus-film en de lieve
jongeman, die je de nacht ervoor zo
heerlijk bemind had. Hij weigerde
zelfs het geld dat je hem wilde geven.

Je genoot van de Italiaanse zon en de
mannen die sierlijk voorbij flaneerden,
met hun golvende zomerhoeden en hun
gebruinde gelaten, hun gespierde benen
en armen, hun natuurlijke muskusgeuren,
de haren netjes gekamd en in kleren om
te stelen. Hun nerveuze rookgedrag maakte
hen nog mooier dan ze al waren, anonieme
prinsen met buitengewoon magnetisme. Ook
in India kwam je goed aan je trekken

totdat een gestoorde onverlaat zich op
jouw lichaam stortte en er diverse kogels
doorheen schoot, zodat je morsdood op de
Roomse straat lag, geveld door jaloezie
en wrede kortzichtigheid. Je werd het
slachtoffer van een projecterende zelfhater,
die niet lang nadien de revolver in zijn
eigen keelgat stak, wat hij eerder had
moeten doen, wat hij later te laat begreep.

Pier Paolo Pasolini Kundig waarnemer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 105