Netgedichten

netgedicht (nr. 40.171):

Parricidium

het slikken verleerd
adamsappel verzonken
bet ik zijn lippen
laaf de tere barsten

zijn tong ligt verbeten
in de gehavende mond
de neus versmalt zich
beklemtoont het einde

soms wil hij iets zeggen
maar zijn ogen spreken
het zwijgen van de dood
woordloos verzonken

hij hapt naar adem
wil niet dat het leven
hem elk moment tergt
in verstikkend weten

ik heb met hem te doen
pak het stevige kussen
druk stilte dwars op hem
en pers zo zijn ziel uit

hij verzet zich niet
glimlacht nu vredig
verzadigd in wat eens
vol vaderliefde was