inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.256):

luchtig

vanuit een zelfgesponnen buitenkant
zweef ik als de jonge zomers en ik laat
dit leven aarden,
in de grond van mijn bestaan

er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan

ooit, als de seizoenen kruisen

trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle vrouwenwaarde
lacht wolken weg naar open zee
wonderlijk en mooi

verdiep ik er de golven
tot mijn eigen arrivé


Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 12 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.4 met 5 stemmen aantal keer bekeken 109

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
13 augustus 2011
Email:
maryama37hotmail.com
Vlieg-vleugelig mooi dit gedicht dat zich uitstrekt naar verre werelden...
Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
12 augustus 2011
Email:
cobytjeertlive.nl
Wat een prachtig gesponnen gedicht van zo'n mooie vlinder in schitterende poëzie verwoord. Klasse!
Naam:
lijda
Datum:
12 augustus 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
zo zacht en luchtig de reis van deze zelf gesponnen buitenkant, graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)