Waar rozen doornen baren

De nacht trekt als een schim over verlaten akkers
aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij

In het wiegelied van een geruisloze wind
spelen de bloesems met hun bladeren

en wijn morst de tijd in geleegde glazen
als de kerktoren scheidende wegen slaat

Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel
die alleen leeft in ongeschreven romans

deze kant kleeft aan jouw liefde
maar hield mijn oever onbereikbaar
voor jouw aalmoezen

Mijn hand op je schouder rust als een laatste gebed
om de schreeuw te verdoezelen
in een stilte die geen oren heeft

Resten nog de wegstervende voetstappen
op het gekozen pad der eenzaamheid

Ik doe geen oog dicht deze nacht

waarin rozen doornen baren
en het loof bruiner kleurt dan ooit...

Schrijver: Irmlinda de Vries, 16 augustus 2011

irmart140xs4all.nl

Biografie van deze schrijver

rozen doornen baren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 15 stemmen 588