Netgedichten

netgedicht (nr. 40.614):

Zon boven zee

Onmogelijk zijn aangezicht
te zien
Oogverblindend licht
behalve aan de randen
van zijn dag
Zijn spiegelbeeld
flonkerend in zee
versplinterd, uiteen gerafeld
in duizend glitterstukjes

Zijn blik slechts te weerstaan
getemperd door wimpers
Hunkerend naar warmte,
zoekend zijn bron,
te fel, te wit,
te veel voor mijn ogen -
geloken om niet te zien
Maar in een schitterend spoor
wandel jij over water

Reik je naar mijn hand
dwars door muren van tijd?
Zon zinkt weg in zee
En jij gaat met hem mee