Netgedichten

netgedicht (nr. 40.737):

Streept horizon bol

laat me maar drijven
op een oneindige zee
oeverloos deinen
met eb en vloed mee

de wind
als mijn vriend
golven als huis
in hun eeuwig geruis

heb aan de hemel
mijn leven getekend
met wolken in buien
en regen als sluiers

daar waar zij raken
de lucht en het water
streept horizon bol
eist bestaan weer zijn tol

want grenzen verleggen
is vrijheid opzeggen
in de vaart der volkeren
moet ik weer mee