Wonderlijk
tussen spiegelende wimpers,
koolzwart getint,
kijken herfstbruine ogen
verlegen van mij weg
een broze blik
zoekt dragende aarde
maar lijkt er niet te geraken
ook niet als ik jouw warme zucht
voorstelbaar in mijn handen leg
misschien door
de vochtige glans
uit vertedering
door een glimlach
die ik je schenk
lippen als breekbare takken
vullen elkaars zwijgen
haast tastbaar
en roze van gevoel
is dat de bloesem
waarnaar ik
al zoekend wenk
Geplaatst in de categorie: emoties
Klasse gedicht.
porselein-teer proevend gedicht om naar te kijken door geloken ogen.