Als de hemel daalt
ook al oogt de lucht zomers blauw
en het late groen nog steeds
tot verbeelding spreekt
vult mijn adem de geest al met belegen dauw;
ik word deels van de hemel losgeweekt
de voeten dragen schaduw zwaar
als het gras in zijn lengte gaat berusten
ook de ochtend die steeds meer verlaat
verkort mede het licht op gangbare lusten
neen, het zijn niet de jaren
die mij nog steeds worden gegund
maar wederkerende gebaren
van vervagende seizoenen
die het ongevraagd maar wel van nature
op mijn vliedende tijd hebben gemunt
Geplaatst in de categorie: emoties
seizoenen 3.0 met 15 stemmen 
302
302
Geef je reactie op deze inzending:
zo mooi weergegeven ...