Door vergoten rood
er zijn gedachten
die ik stoppen moet
zij graveren dood in mooi kristal
uit barst en scherf
zal niets herrijzen
door vergoten rood
die draad houdt mij
op aarde als ik
los kom uit mijn lijf
in verkennen van
de grenzen schreeuwt
de lokroep mij naar grijs
maar geleid door
de kristallen klank
volg ik mijn rode lijn
keer terug uit het
angstwekkend doolhof
van het buitenaardse zijn
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 13 november 2011
Geplaatst in de categorie: liefde