Los van een houvast
mijn kwetsbaarheid deelt in oorsprong
waar tijd als ballast wordt ervaren, het
sterft voorbij de reizen die ik nog
had willen verzamelen
ergens spint de hemel nog wat garen
sproeit de kater zijn water als kaneel
over het verdorde gras, schuift de zwerver
aan bij het ontbijt
de zee blijft het gras maar maaien
en kolft haar borst als nooit tevoor, het is
het leed van haar gespleten boezem waarop
ik mijn hoofd ter ruste leg
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: emoties
waanzin 3.0 met 4 stemmen 
242
242
Geef je reactie op deze inzending:
heeft mijn aandacht van begin tot eind vastgehouden
in volle bewondering!