inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.629):

Stille engel

Je verandert steeds van gedaante
en terwijl ik denk je te zien,
rij je de hoek om
op een zwarte omafiets
of je knikt me vriendelijk toe
bij de kassa van een supermarkt.

In de zwarte spelonken van mijn ziel
brand jij verwarmende vuren en sla je
mijn valse vijanden van mij af als een
kruisridder in vol ornaat en met de
grootst mogelijke liefde.

's Nachts mag ik slapen in je vleugels,
terwijl jijzelf de brute horden afweert.
Je schenkt me vertederende dromen, die mij
verlossen van de aardse beklemmingen, toch
heb je gefaald bij die arme das, die door
een stropersstrik gekeeld is, na urenlange
strijd en dat alles godverdomme omwille

van menselijke hebzucht. Sla eens wat vaker
je vleugels uit en verkijk je niet op mij!

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 december 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 304

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)