de maan in een fles

de nacht verdwijnt
in een witte zakdoek, ver
van het geluk af

waarheid wordt weer een leugen
of zijn het twee gelijken, zonder einde

ik treur om ons
en de windvlagen zonder
scheppingsdrang

wij hadden “wij” opgetild
verdronken met koraalogen
aan het strand
naast het beeldhouwwerk
uit brede golven
gemaakt

ik ben nooit
een goede matroos geweest
en de maan poseert enkel voor sprookjes;

het schuim tussen vroeger en er was eens

Schrijver: kerima ellouise, 12 december 2011

miemakehotmail.com

de maan in een fles

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 300