inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.693):

Stilleven

in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt

een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand van heden
lijken karaf en liggende loper
in de ruimte samen alleen

alwaar een desolate sfeer
over stilte schreeuwt
bedekt de strakke blauwe kroon
een einderloos korrelig tapijt
dat onverstoorbare hitte geeuwt
en bijgevolg alles nog in heelheid vrijt


Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 13 december 2011


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 627

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly
Datum:
18 december 2011
Voor mij heeft het iets van melancholie.
Naam:
Marije hendrikx
Datum:
15 december 2011
Email:
Maryama37hotmail.com
Mooi zoals langgerekte schaduwen de leegte vullen in ongrijpbaar spel van licht ruimte en gevoel.
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
14 december 2011
Email:
irmart140xs4all.nl
Bijzondere weergave van een observatie... Mooi Hans!
Naam:
lijda
Datum:
13 december 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
ademloos de regels gelezen die kunst en natuur tot een eenheid vormen, prachtig!
Naam:
Anny
Datum:
13 december 2011
Email:
annystobbegmail.com
waar zicht in ongrijpbaarheid landt, bijzonder mooi dit gedicht, klasse!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)