woud vol lange tenen
Groen licht betovert me
Feest voor de ogen
om rond te kijken
in dit woud
Gladde slangen
Dubbele tongen
Lilaroze heggen
Glinsterende stenen
Maar genieten doe ik niet
Elke pas berekend
ieder woord gewogen
op de gouden schaal
Ze kruipen langs mijn schenen
Dit niet doen dat niet zeggen
Wee o wee er niet op staan
Wie verlost mij uit dit woud vol lange tenen?
Laat zakken de liaan of ’t is met mij gedaan
Zie ook: http://www.gedichten.nl/Knottnerus
Schrijver: George Knottnerus, 15 december 2011
Geplaatst in de categorie: maatschappij