inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.901):

Foetusverlangen

Verdwalen in een doolhof, moe gestreden
Verlangen naar een ver verleden
Het klosje garen zonder begin, zonder eind
De ster die in het oneindige verdwijnt

Op straat met stoepkrijt, spelen met de bal
Geen onduidelijkheid, in geen geval
Als een foetus in haar moeders huis
Ik wil terug, naar toen, naar thuis

Slechts slapen, volledig ying en yang
Zorgeloos, eenduidig, nooit bang
Een navelstreng die voedt puur bloed
Onschuldig en stil, als een kind, zo zoet

Foetusverlangen, veilig en geborgen
Geen besef van gisteren, vandaag of morgen
In het hier en nu, zonder oorlog en dood
Onbeschreven, onwetend en bloot

Schrijver: Ankie, 1 januari 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 271

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
2 januari 2012
Email:
hmessielive.nl
Een heel mooi en tegelijk onwezenlijk verlangen. Deze gedachte mag zich ook richten op het hiernamaals. Wellicht hoopvoller?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)