inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.960):

Hemelbed

stormen jagen water op
tot onstuitbare krachten
tegelijk en niet alleen
in herhalende nachten
komen dromen de ziel bestuiven

vol met opspelende wenken
snellen mijn cellen voorbij
zonder te groeten, te wuiven
of aandacht aan mijn ego te schenken

alsof ze samenspannen
om dwaze geesten uit te bannen
en slechts doelgericht naar
onbevangenheid wenken

scheuten schieten door mijn lijf
als ik mijn dorre droogte zie
hoe is het zover gekomen,
door wie of wat
gaan bevroren weerstanden
plots
weer vol
met maagdelijke warmte denken

opdat nu al een te vroege lente schreeuwt
terwijl mijn winter toch geeuwt?

roept er dan een muze of
zuigt een bevrijdende leegte,
zo maagdelijk uitgespreid,
waarin oplichtende beelden vibreren

in mijn hemelbed met pauwenveren

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 7 januari 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 307

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
11 januari 2012
als warmte het hart verlicht
de geest zijn heugelijke ronden danst
de pauwenveer betoverend glanst
dan schrijft de poëet zijn lentedicht
Naam:
Marije hendrikx
Datum:
10 januari 2012
Email:
maryama37hotmail.com
Als bevroren weerstanden ontdooien; het denken warmte uitstraalt en zich in maagdelijkheid uitrolt, dan moet het bijna lente zijn! Heel mooi!
Naam:
mobar
Datum:
8 januari 2012
Geweldig gedicht.
Naam:
Anny
Datum:
8 januari 2012
Email:
annystobbegmail.com
Een hemelbed vol met maagdelijke warmte,,,, wat een prachtig gedicht, Julius!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
7 januari 2012
Email:
kerima.ellouisegmail.com
sturm und drang, het doet een dichter zo'n prachtig gedicht als dit schrijven, al drijft de winter nog op donkere dagen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)