sinistere verborgenheid
ze voelt zich naakt en koud
de ongebroken duisternis vertrekt
geen spier
waar scheuren in het hout
wat hars laten geuren
druipt deemoedig nog
een laatste zucht
de lucht is stil
haar lichaam kromt
kortzichtig rond haar oude kleuren
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=sinistere
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 16 januari 2012
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid