Ineengedoken
(bij 'Eva' van Eva Julia Bekhova)
Over revoluties gesproken. Eerst dacht ik dat je
de zoveelste christelijke kunstschilderes was
want je werkte jezelf te pletter in kathedralen
als een schilderende huurling van de kerkelite
maar bij nader inzien zag ik je subtiele ernst
en de aparte manier van vernieuwing in houdingen
gebaren en attributen. je buigt vol eerbied voor
de religieuze kunstenaars uit het verre verleden
en waarom ook niet, hun ernst was even ernstig en
wij wijken heel miniem af van hun kunstzinnigheden
al wanen wij ons meer, zoals zij zich waarschijnlijk
meer waanden. Valse trots is van alle eeuwen. Maar
dan die geschilderde Eva van jou, die zo kwetsbaar
en lamgeslagen onder de volle appelboom inslaapt
terwijl ze met haar rechterhandvingers zachtjes tikt
op haar onschuldige hoofd, ze tikt een slaapliedje
terwijl de nawereld haar zal misvatten, want voor haar
ligt die ene gevallen, rijpe appel, het was dus anders
en de zondeval is niet door haar veroorzaakt, noch
door de godenwereld, noch door de natuur, schone dame,
er treft jou geen enkele blaam, de valsaards hebben je
als zondebok misbruikt, je ligt voor niets ineengedoken
en schuldbewust weg te rotten als een onaangeroerde appel.
Geplaatst in de categorie: schilderkunst