Zolang jouw hart de hemel draagt
I
Karbonkels* spreiden zich
als gloeiende kolen
over een schuivende aardkorst
Jouw tere hand morst schaduw
in genadeloos zonlicht
te fel voor jouw geopende ogen
En droogte schuurt mijn mond
waarbij mijn gekloofde lippen
jouw overvloedige tranen drinken
II
Het gekir van jonge krekels
weerkaatst in het nachtelijk ruim
dat geen slaap kent
Je dekt mij toe
met sprookjes en open einden
waarin de draak zowel vriend als vijand is
In mijn slaap
is de droom een list
om aan de dag te ontsnappen
III
De wereld draait haar ronde
naar het punt van ontwaken
waar onze hoop weer samenstroomt
De koude legt zijn mantel af
als de wind het stuifmeel
zachtjes over verre grenzen jaagt
Ik ben de bloesem in jouw wond
die niet verwelkt
zolang jouw hart de hemel draagt
* Karbonkel in de betekenis van granaat of robijn
Kunstwerk: ' Zusterplaneet van Jupiter', 2011
Kunstenaar: Irmlinda de Vries
Geplaatst in de categorie: liefde