inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.391):

Winterzonnetje

M’n voetspoor loopt oneindig dood,
met achter me een gouden eeuw
en voor me grijnzend, grauw en groot

woestijn van louter lege sneeuw,
die ik in stilte toch bemin
hoezeer ik ook iets anders schreeuw.

In leegte vind ik doel en zin.
Er zit een vorm van schoonheid in.

Schrijver: Steven, 15 februari 2012


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 127

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marijke Vos
Datum:
17 februari 2012
Ja, wat jij als leegte beschrijft, kan inderdaad de onaangeroerde schoonheid zijn.Ik vind dit erg mooi geschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)