Stadhuisplein*

Een fraai gezicht: rond twaalven de loonslaven
die met hun vederlichte aktetassen
en in omhooggestoken regenjassen
met een blik op de klok de poort uitdraven.

Berekend lopen zij door waterplassen,
want tijdwinst is het waar zij zich aan laven,
chronometers als verwrongen maatstaven
om op je eindige tellen te passen.

Hoe glad en nat is het in deze stad,
waar op het spiegelende stadhuisplein
een vluchtige kus leidt tot eeuwig zijn,
één tel ontsnapt aan wat ik niet bevat.

Dooreen gemengd het heden en verleden
met het tijdsbesef onpeilbaar vergleden.

Biografie van deze schrijver

stadhuisplein kus tijdsbesef

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 17 stemmen 2.553