Netgedichten

netgedicht (nr. 42.457):

Hiaten*

Was het een vlucht die ons plots deed scheiden,
ik gis met wilde slagen in de lucht
naar wat wij nooit tegen elkaar zeiden,
met onbegrip zucht ik een diepe zucht.

Wellicht wilde je mij niet kastijden
en moet ik heel blij zijn als in een klucht,
had jouw antwoord mij veel meer doen lijden,
toch heb je in mij onvrede bevrucht.

Bij zulke zaken praten te laten
is als zwaar hagel uit een geweer.
In mijn vleugels voel ik grote gaten
zonder de mogelijkheid van verweer.

Op zoek naar de verzwegen hiaten
duurt herstel een eeuwigheid, deze keer.