Als stilte taal geworden is
Woorden schieten me tekort
Je tranen vloeien in mijn armen
Het is niet onze eenheid waar het aan schort
Verdriet verdampt niet door het te verwarmen
Het praten is fluisterend veranderd in begrijpen
Het leven opgelost als het zout in de traan
Samen zullen we de rest van ons leven rijpen
De stevige omarming zegt; “ Ik laat je nooit meer gaan”
De warmte zal ons boven alles uit doen stijgen
Het fundament kan niet worden weerlegd
Zonder woorden niets verzwijgen
Houden van is niet teveel gezegd
De kracht van onze zwakte tonen
De ogen zien dat het zo hoort
De emotie zal ons belonen
Zonder een gesproken woord
Geplaatst in de categorie: huwelijk