Pijnbomen*
Donne schreef ooit: een mens is geen eiland,
maar met keiharde grond onder mijn voeten
voel ik mij alleen in de aarde wroeten,
ondoordringbaarheid in mijn rechterhand.
Snoeien en weghakken zal ik nog moeten.
In achterstallig onderhoud gestrand
weet ik mij met de pijnbomen verwant
en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten.
Met het gevelde hakhout aan de kant
blijf ik ondanks doorbrekend licht bevreesd.
Het continent dat mij wijs de les leest,
zet mij op voorsprong en op achterstand.
De tuin weerspiegelt helder in mijn geest
hoe ver ik eigenlijk ben weg geweest.
Inzender: Frank van Hassel, 6 maart 2012
Geplaatst in de categorie: filosofie