Soms helderen je ogen
stofjes dansen
in de middagzon
met op de achtergrond
het ruisen van de populieren
handen in je schoot
vingers nog altijd snel
met hun onvermoeibaar
pluizen pakken spel
soms helderen je ogen
als herinneringen
in gebroken glas
hun scherven laten glinsteren
je zit zoals je was
sprankelend en transparant
maar nu fragiel
het zonnetje weerkaatsend op je ziel
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 8 maart 2012
Geplaatst in de categorie: liefde