Netgedichten

netgedicht (nr. 42.740):

in het duister geklemd

barakken waar doden verblijven
half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren
half boven grijze wolken, ergens hoog

ruggengraten, gebroken in een gracht met as
en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom
die nog kan slapen

met mijn witte handen raak ik een naam aan,
het glasraam waarachter ogenblauw
staart naar wanhopige verbinding

ik verleg mijn hart
naar een langzame sneeuwvlok
op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen

uit hun stappen komen woorden
ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen
hoofd en gele ster

afgeschoren haren winden zich
rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers;
de borstels hebben geen weet van de doden

ik fluister hen een paar woordjes toe

een streepje zonlicht raapt
een bloem op

en mijn tranen

Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012
(8)