inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.806):

waar de dood schreeuwt

ik laat de stilte na
als allerlaatste beeld

elk oog, door zwart en wit omrand,
hecht zich als een zwerver aan het spoor
waarlangs zij liepen

gekleed in flarden van wanhoop
die bleven haken aan elkaars hand
en het schrale, nog bestaande licht

ik veeg gaten in de sneeuw
wil met naakte voeten stemmen vinden
achter de tralies van de aarde

nacht na nacht met hen praten
in een zo dichtbij verleden

ik ga weg, kijk nog een keer om
en neem het afscheid mee



Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012
(10)

Schrijver: kerima ellouise, 19 maart 2012


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 364

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
21 maart 2012
Zo voelbaar, leer je ons dat de aarde niet vergeet.
Hadden we er allemaal maar van geleerd..
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
20 maart 2012
Kerima dit gedicht is weer zo heel erg mooi. De titel gevolgd door die eerste twee regels... Schitterend!
Naam:
ezra wiessenthal
Datum:
19 maart 2012
woorden kunnen slechts stilte ontheiligen. ze bakenen de weg af die de sterfelijken gaan. in het schijnsel van naderende dood. sterke beelden weer.
Naam:
arie
Datum:
19 maart 2012
.
Afscheid van leven
de rede voorbij
draagt pijn van verleden
sporen nabij
hier zwijgt me
het heerst stilte
slechts het hart
spreekt, deelt de pijn

het ademt,
herleeft
.

nooit meer

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)