Natuurbehoud*
In deze streek voel ik me thuis. De zon
beschijnt door mijn vensters heuvels van goud.
Esthetisch heet dat. Zacht en warm de bron
waarin ik zwem en zwel. Alles beschouwd
is het een paradijs waarnaar ik drong.
Ik jaag ritselend door het kreupelhout
met een strikvraag: als ik het weten kon
hoe jij mij beoordeelt van wie ik houd.
Plotseling een aardverschuiving. Ik word
bedolven, maar onder welk een zoetheid.
Het hele landschap op zijn kop. Een moord
stuk, schoon en zo dicht in mijn nabijheid.
Laat mij voorgoed begraven. Jouw antwoord
koestert ons Vuur. In mij alleen blijheid.
Inzender: Frank van Hassel, 25 maart 2012
Geplaatst in de categorie: natuur