Lof in liefde

Jij vouwt de tover zachtjes
als een schelp om de windsels
van mijn zingend hart

en koestert de glinstering
van kabbelend water
als de woorden zich wikkelen
in een spel van warme handen

Het zilte water
schep ik uit weemoedige ogen
die als een zee over onze naaktheid spoelt

en zwoel trotseren wij het verleden
in een omarming voorbij de oevers
van de dood

Mocht de zee je komen halen
dan krans ik rozen op de deining
van onze afscheidskus

dan zal het gekrijs van de meeuw
de parel nimmer breken

Ook als mijn eenzaamheid
jouw schaduw speelt

in hemels licht

Biografie van deze schrijver

lof in liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 9 stemmen 2.198