Mijn moeder loopt voorbij*
Mijn moeder loopt voorbij. Schimmig, zo maar
is zij daar. Kordaat en rank op de been
schrijdt zij in opgewektheid langs me heen
en glimlacht met ogen grijs van de staar.
Mijn moeder ziet me niet. Passé de tijd
om duistere pijnpunten uit te praten,
het heden voor het verleden te laten
onder het mom van de verdraagzaamheid.
Met zwijgzaam alle tegenspoed verwerkt,
is zij een lichtend baken, mijn voorbeeld.
De wijsheid die zij met mij heeft gedeeld,
heeft mij in deugd als in ondeugd gesterkt.
Zo is het eigenlijk zoals het hoort,
moeder leeft in eeuwigheid in mij voort.
Inzender: Frank van Hassel, 10 mei 2012
Geplaatst in de categorie: familie