opvallend rond
de stilte spreekt in de verwrongen armen
van het ven; ik verzet mij niet
het is een soort afscheid, een knetteren
zonder geluid dat vuisten schept uit het water
ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen
herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht
en wacht, wegrimpelend, op een vonk
waardoor zintuigen weer gaan glanzen;
rood, in een nooit uitgewaaide hoogte
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
opvallend rond 3.0 met 15 stemmen 
228
228
Geef je reactie op deze inzending: