Netgedichten

netgedicht (nr. 43.698):

Het koude staal

weer was er
die omslag in je stem
na het stilstaan van de tijd

jij ging jezelf voorbij
wilde terug de warmte in
maar de messen waren geslepen

het koude staal
sneed in scherpzinnigheid
de vriendschapsbanden door

legde waarheid bloot
van wankele pijlers
waarop het samen rustte

relaties stierven
door de kou die nodeloos
naar binnen stroomde

wachtend tot jij
door de tijd
opnieuw werd aangesloten

herkenbaar maar
niet meer te tolereren
het was een laatste keer proberen