inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.704):

aan de grond

(nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent
zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm)



aan elke arm verschuift een hand wat
licht bewegen

in de tegenvorm van nu
kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind
vliegt laag mijn dromen binnen

waar een meizoen zachtjes bloeit
groet immer nog haar glimlach, bovenaards
en mooier

zal ze straks mijn dag beginnen
als ik zucht hoor ik haar stem, als ik lach
weet ik haar leven

alles wat me is gegeven
rust nu, in de palmlijn van mijn hand


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=aan de grond

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 31 mei 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 153

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)