negen

(negen zonnen zijn gegaan
hun licht in bloedrood wenen aangezet
opent grauwe velden)


een vlinder stoeit er niet voor niets
haar tijd van wederopstanding
verjaart

waar in jonge bomen lente klaart
en snelle vogels nestelen; besef verongelukt
in koude woorden

ergens zwerft een marmeren maan
tussen sterrenhemels en de nacht

in die oorden drijft op eigen kracht
mijn wereld thans haar einde
tegemoet

want zij
hoeft nergens meer te gaan

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=negen

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 10 juni 2012

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

missen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 130