zoals zij in de ochtend
ik waai en waai
verblijf tussen spiegels van hoop
en horizon; het veld waarop
wolken verder drijven
traag vliezend in het bestaan
mijn lot vloeit uit
in zeebelopen vloed, kartelt
randen waar mensen staren
naar diepe zin
aangekruist door hongerigen
hoe zou mijn stem zijn
in tegenwoordige tijd
spraakverwarrend door de jaren
die nog doodgeboren gedichten dragen
ik waai en waai
rondom roerloosheid
Geplaatst in de categorie: psychologie
met fraaie zinnen
vliedend om haar heen